Nauka chodzenia

Stawiając swoje pierwsze kroki, dziecko - a Ty wraz z nim - zaczyna widzieć świat inaczej.

Nawet jeśli Twoje dziecko jest w pełni fizycznie gotowe do chodzenia i już od jakiegoś czasu aż wyrywa się, żeby chodzić, przejście od raczkowania do stania, a potem chodzenia nie jest takie proste. Każdy krok wymaga wiele wiary w siebie. Niektóre dzieci są odważne i zaczynają chodzić już w wieku 11-12 miesięcy, podczas gdy innym zabiera to dwa razy więcej czasu. Może być tak, że twoje dziecko bardziej skupi się na rozwoju mowy i nie będzie miało czasu na nadmierny wysiłek fizyczny.

Jest to zupełnie normalne i nie ma potrzeby rzucać nienawistnych spojrzeń na malucha sąsiadów, który już wesoło speceruje po ogrodzie. Nie powinnaś nigdy przyśpieszać rozwoju swojego dziecka. Zapomnij o chodzikach - mogą one powodować kolana koślawe lub szpotawe, wady stóp a nawet uszkodzenia kręgosłupa. Poza tym Twoje dziecko jest szczególnie wrażliwe na wszelkie oznaki niezadowolenia z Twojej strony i na pewno nie pomogą one jego pewności siebie. Lepiej jest zachęcać dziecko tylko do tego, na co jest gotowe i co łatwiej zakończy się sukcesem.

Jak tylko ten ogromny krok zostanie wykonany i dziecko nauczy się już chodzić, od razu zmieni się jego ogląd świata. Możliwość przemieszczania się sprawia, że rzeczy można oglądać z różnych perspektyw. Wraz z tą umiejętnością Twoje dziecko bedzie miało coraz większą świadomość siebie i innych jako odrębnych osób. Od tej pory będzie chciało dowiedzieć się jak najwięcej na temat "mnie" i "ciebie", tego co "moje", a co "twoje". Pora też zastosować kilka środków bezpieczeństwa, jak np. barierki na schody, zabezpieczenia okien i drzwi balkonowych czy dywaniki antypoślizgowe na schodach, aby zapobiec wypadkowi. Czasami jednak wystarczy twoje stanowcze "nie", aby zapobiec niebezpiecznym wyczynom dziecka.